دوستان عزيز سلام
موضوع امروز ما موضوعی بسیار جذاب و کاربردی است‌ که آن را با دو سوال شروع میکنم:
۱. در نظر بگیرید به یک مهمانی شیک و عالی دعوت شده ای. اما آن روز شما عجله دارید. به خود رسیده اید و ظاهرتان مرتب است. اما فرصت اینکه خود را در آیینه کنترل کنید نداشته اید.‌ چه احساسی دارید؟ کمی فکر کنید. احتمالا وقتی وارد مهمانی میشوید دلشوره خوب نبودن ظاهرتان به سراغتان می آید. و افکار این چنینی.
۲. در نظر بگیرید حساب پری دارید و هرروز به خرید میروید. از جاهای مختلف خرید میکنید و تراکنش های بانکی انجام میدهید. احتمالا بعد از چند روز به فکر موجودی حساب خود می افتید و فکر میکنید که نکند دیگر پولی در حساب برایم باقی نمانده باشد. زمان کارت کشیدن این نگرانی را دارید که مبلغ حساب کافی نباشد.
درست است؟ آیا با احساسات اینچنینی آشنایی دارید؟ این احساسات را تجربه کرده اید؟
مطمئنا همه ما تجربه های اینچنینی را داشته ایم. اما این تنها منحصر به مهمانی رفتن یا کارت های بانکیمان نیست. خیلی وقت ها در زندگی و کسب و کارمان هم همین احساسات به سراغمان می آیند. آیا درست عمل کردم؟ آیا در کسب و کارم فلان رفتار را درست انجام دادم؟
من نام این رفتار را «خود پایشی» میگذارم.
چقدر خوب است که در کسب و کارمان، در زندگی شخصی مان، در رفتار هایمان و … خودپایشی داشته باشیم.
شما در زندگی شخصی خود چقدر خودپایشی دارید؟
چقدر جلو آینه می ایستید و شخصیت خودتان را پایش میکنید؟
آیا عیب های خود را اندازه گیری میکنید؟
آیا رفتارهای خود را مورد تجزیه و تحلیل قرار میدهید؟
آیا به حرف هایتان دقت میکنید که کدام درست و کدام اشتباه بوده است؟
آیا برای رفع عیب و نقص های خود انجام میدهید؟
خود پایشی، یک نوع خود کنترلی است. که در آن ما به بازخوردی از کل شخصیت خودمان دست می یابیم. به نظر من خود پایشی باید از امور کوچک‌ شروع شود. از تماس های تلفنی، از برخورد ها، از احوال پرسی های روزانه مان و … باید شروع کنیم تا به بزرگترین تصمیماتی که در طول روز میگیریم.
بدون شک، کنار گذاشتن خودپایشی مانند کسی است که هرگز خود را در آیینه نگاه نمیکند. و در مثال مهمانی ممکن است همواره با خود درگیر و آشفته باشد. خود پایشی، بنیادی ترین موضوعی است که ما باید در زندگی داشته باشیم. در هر دوره از زندگی که هستیم، در هر برهه زمانی که هستیم، قطعا خودپایشی میتواند نقش بسیار زیادی در رشد و تقویت ما داشته باشد. خودپایشی باید در مورد عقاید، باورها، خاطرات، نوع تصمیم گیری ها و نوع رفتارهای ما وجود داشته باشد. خودپایشی، اساس طبیعت است. هنگامی که ویروسی وارد بدن ما میشود، مغز ابتدا به تحلیل و شناسایی آن میپردازد. و سپس دستور حمله و دفع این ویروس را صادر میکند. خودپایشی، اصلی غیر قابل فراموشی است. اگر خودپایشی نداشته باشیم، بعد از مدتها متوجه میشویم که بعد از گذشت سالها هنوز از تکرار عادت های بد خود دست برنداشته ایم و همچنان در باتلاق بدبختی ها و نگرانی های خود غوطه ور هستیم. ما باید خودپایشی را در درون خود تقویت کنیم. همین الان شروع کنید. ببینید امروز چگونه آدمی بودید؟ خود را در یک هفته اخیر تجزیه و تحلیل کنید. ببینید آیا تصمیمات درستی گرفتید؟ کارهای درستی انجام دادید؟ سپس خودتان را در ماه گذشته و بعد در سال گذشته تجزیه و تحلیل و پایش کنید. آن زمان است که میتوانید کیفیت کار خودتان را مورد ارزیابی قرار داده و به خود نمره بدهید. بزرگترین پاداشی که خود پایشی به شما خواهد داد آرامش و حال خوب است. فرض کنید کارت بانکی را دارید اما از برداشتها و واریزهای آن اطلاعی ندارید. این مثال کسی است که خود پایشی ندارد. آن زمان است که بعد از هر برداشت نگرانی اش بیشتر میشود که آیا پولی دیگر در حسابش باقی مانده یا خیر. پس بیایید کارت بانکی زندگی خودمان را پایش کنیم تا بدانیم چقدر واریز و برداشت کرده ایم.
بهتر است از همین امروز شروع کنیم. از همین امروز کوله بارتان را پر کنید از عقاید و باورهای پوسیده ای که باید کنار بگذارید. حتی بعضی آدم های اضافی را در آن کوله بگذارید و کوله را از زندگیتان کنار بگذارید. برای خود و کارهایتان برنامه ریزی کنید. به کارهایی بپردازید که به آنها عشق و علاقه دارید. فراموش نکنید، پایش خودتان ، حال خوب و آرامش را برایتان به ارمغان خواهد داشت.