توهین نکنیم

یادمان باشد که هر توهینی که به کسی می کنیم، گذشته از این که بخشی از توهین به خود ما بر می گردد. چون کسی که توهین می کند، نشان می دهد که از منطق و عقل کمی برخوردار است. گاهی توهین به نفع توهین شونده است.

“چند سال پیش که هنوز رئیس جمهور آمریکا سیاه پوست نبود. آثار نژاد پرستی بیشتر به چشم می خورد. و رویاهای مارتین لوتر کینگ به وقوع نپیوسته بود. در یکی از شهر های جنوبی ایالات متحده آمریکا مرد سفید پوستی وارد رستورانی می شود. که یک زن سیاه پوست پشت میزی نشسته بود. با صدای بلند می گوید: همه ی کسانی که در رستوران هستند, غیر از آن خانم سیاه پوست, مشروب مهمان من هستند.

خانم سیاه پوست از جایش بر می خیزد و می گوید: خیلی متشکرم. مرد سفید پوست که قصدش توهین به آن خانم بود، بعد از چند دقیقه می گوید: همه ی حاضرین در رستوران غیر از آن خانم سیاه پوست، شام مهمان من هستند. باز هم خانم سیاه پوست از جا بلند می شود. سر خم می کند و با لبخند می گوید: سپاس گزارم حضرت آقا.

مرد سفید پوست که باز هم تیرش به سنگ خورده بود. می رود تا حساب ول خرجی هایش را به صندوق بدهد و از رستوران خارج شود. در همان حال از متصدی صندوق می پرسد: این زنه دیوونه ست که هی از من تشکر می کنه؟ متصدی صندوق می گوید: خیر آقا. ایشان دیوانه نیستند. ایشان صاحب این رستوران هستند و از لطف شما تشکر کردند.”

در ضمن به یاد داشته باشیم که توهین را می اندازند روی زمین، هر کس برداشت مال اوست. هر کس حرف توهین آمیزی زد، به خودمان نگیریم. و جواب ندهیم. بگذاریم که صاحب توهین آن را بردارد. گاهی هم لازم است که مثل خانم سیاه پوست صاحب رستوران از توهین کننده تشکر کنیم.