دوستان عزيزم سلام. امروز برای شما یک موضوع بسیار کاربردی تحت عنوان « آشتی با خود» آماده کرده ام.
در نگاه اول آشتی با خود خیلی ساده به نظر میرسد. اما اطمینان دارم که بعد از خواندن این متن نگاه دیگری نسبت به این موضوع خواهید داشت.
اجازه دهید موضوع امروز را با یک داستان شروع کنم؛ اتفاق افتاده است که گاهی مواقع دوست نداریم به عکسهایمان نگاه کنیم یا حتی دوست نداریم خودمان را در آیینه ببینیم. حتی گاهی دوست نداریم در مورد خودمان فکر کنیم. به عبارتی از خودمان فراری هستیم. صحبت ما در مورد عدم عزت نفس و عدم اعتماد به نفس نیست. منظور ما این است که ما در این حالت به نوعی از خودمان فراری هستیم.
و گاهی اوقات دیگر هم ساعتها برای چهره و پوشش خود وقت میگذاریم. دوست داریم دیگران از ما تعریف و تمجید کنند. حتی اگر کسی عیبی از ما به ما بگوید آشفته میشویم و تمایل داریم تا بی عیب و نقص باشیم. به عبارتی ما در این حالت خودشیفته میشویم و بهتر است بگویم اسیر خود میشویم.
این دو موضوع که از خودمان فراری هستیم یا اسیر خودمان میشویم دو روی یک سکه هستند. جنسشان یکیست. آدم هایی که با خودشان آشتی نیستند این دو مشکل را دارند. در هر دو وجه ما با خودمان آشتی نیستیم و با خود قهر کرده ایم. نمیتوانیم با خودمان مواجه شویم و دلیل ساده ی آن همین است که ما با خودمان قهر کردیم و از خودمان دور شدیم. قبل از اینکه توضیحات اساسی را بيان کنیم یک مثال دیگر برای باز شدن موضوع می آورم؛ تصور کنید پای شخصی به شدت زخمی شده. اگر این شخص در گروه اول قرار گرفته باشد یعنی از خودش فراری باشد در نگاه اول حاضر نیست به زخم پایش نگاه کند. ترجیح میدهد کاری کند تا آن را نبیند. حتی اگر از او در مورد پایش سوال شود انکار میکند‌. و اگر از گروه دوم باشد عکس العمل مقابل گروه اول را دارد. تمرکزش را به سمت نکات مثبتش منعطف میکند و باز نسبت به این زخم بی توجهی میکند. و نتیجه این است که زخمش هرروز بدتر میشود و چرک میکند و مشکلات بیشتر.
در بحث آشتی با خود نیاز نیست که شما فرد جدیدی را خلق کنید. تنها کافیست همان کسی را کشف کنید که هستید.
میخواهم ۳ حقیقت را با شما در میان بگذارم؛
حقیقت اول: ما با احساسی که از طریق تفکرات خودمان به وجود آورده ایم زندگی میکنیم. در حقيقت هر آنچه راکه خودمان خلق کرده ایم زندگی میکنیم.
حقیقت دوم : همه چیز در درون ما نهفته است.
حقیقت سوم : رابطه هرکدام از ما با خودمان تعیین کننده نوع ارتباط ما با دیگران است. و بالعکس
اگر با خودتان آشتی باشید آنوقت است که میتوانید با دیگران ارتباط خوبی داشته باشید.
داستانی که در رابطه با زخم مطرح شد در مورد روح ما نیز صدق میکند. داستانی همیشگی. که تنها راه علاج آن آشتی با خود است. گاهی اوقات از خودمان دلگیریم. اینها زخم هایی هستند که روی روح ما نشستند و به ما آسیب میرسانند. و علاج آن فقط آشتی با خودتان است.
در روزهای گذشته درباره آشتی با خدا، دوست داشتن خود، خودسازی، خودباوری و سفر به درون خود صحبت کردیم. اما با خودمان آشتی نکردیم. اگر با خودمان آشتی نباشیم نمیتوانیم تغییری هم ایجاد کنیم. تله آشتی با خود این است که تنها به امور خوشايند زندگیمان تمرکز داشته باشیم و از بخش دیگری که همان زخم هایمان هستند فراری باشیم. آنوقت نمیتوانیم این زخم ها را التیام ببخشیم. آدم سالم، اگر زخمی روی بدنش یا روحش وجود بیاید آن را شناسایی میکند و سعی میکند که آن را التیام ببخشد. رابطه ای که ما با خود داریم مثل رابطه یک تاجر با سرمایه اش است. یا رابطه کشاورز با زمین و بذر، مثل رابطه باغبان با گلها. کشاورز در فصل برداشت محصولش است که میزان درآمدش را محاسبه میکند. ما هم باید در زندگی همین حساب و کتاب را با خودمان داشته باشیم تا بدانیم که اوضاع باغچه زندگی ما چگونه است. اگر در حساب کتابی که با خود داریم سربلند باشیم نشان دهنده این است که ما با خودمان آشتی هستیم. برای اینکه با خودمان آشتی کنیم یک راز بزرگ وجود دارد و آن این است که من همین الان همینی که هستم را بپذيرم. با تمام خصوصیات خوب یا بد. خوشبختی ها و بدبختی ها. درد ها و زخم ها.
به خودتان نگاه کنید. درون خود را بنگرید. درون خودتان همان شادی ها و غم و زخم ها و ترسها و تردیدها و همه اینهاست. حالا اگر میبینید بعضی از این زخمها خیلی عمیق و کهنه شدند باید گاهی تازه شوند. مهم این است که شما آن ها را ببینید، بپذیرید و درمان کنید.
اگر توانستیم این زخم ها را درمان کنیم برنده هستیم. داروی تمام این زخم ها و‌تمام این ترس و تردید ها، خودسازی است. و دارو در صندوق آشتی با خود است. پس بیایید با خودمان آشتی کنیم.
چند توصیه برای اینکه با خودمان آشتی کنیم به شما ارائه میدهم: سعی کنید در زمان حال باشید. یک زمان هایی در زندگي را فقط به خودتان اختصاص دهید‌. سعی کنید از مسیر زندگیتان لذت ببرید.
خودتان را دوست داشته باشید. خود و دیگران را ببخشید. گاهی اوقات فقط بخاطر این باید ببخشید که خود شما لایق آرامش هستید. گاهی اوقات باید محیط اطرافتان را تحسین کنید. وقتی دیگران را تحسین میکنید دید شما به سمت عوامل مثبت گرایش پیدا میکند. همین باعث میشود با خود آشتی کنید. آرزوهایتان را دنبال کنید. ببینید چه چیزهایی شما را خوشحال میکند؟ اگر دارید آرزوهایتان را دنبال میکنید شما برنده اید. اگر میخواهید همیشه با خود آشتی باشید بدانید که امروز و هر روز نو هدیه ای از جانب خداوند به شماست. و باید قدردان این هدیه باشید. همین باعث میشود که با خودتان آشتی کنید. همه آدمها را بپذیرید. به اعتقاد من بزرگترین اصل خوشبختی در دنیا، اصل پذیرش است. که اول خودتان را بپذیرید و بعد دیگران را. همه را همینطور که هستند بپذیرید تا با خودتان آشتی باشید. هدفتان در این زندگی مشخص کنید و آن را دنبال کنید. واقع بین باشید. اهدافی متناسب با توانمندی ها، استعداد ها و محیطتان انتخاب کنید. اگر میخواهید با خودتان آشتی باشید و به خودتان ضربه نزنید باید به دنبال تعادل باشید. به جهان هستی نگاه کنید. روز و شب، جلو و عقب، خوب و بد. باید اینها را بشناسید تا بتوانید تعادل ها را برقرار کنید
سعی کنید مثبت باشید. به قلب و روحتان گوش کنید. به هرچه که باعث شادی قلب و روحتان میشود توجه کنید. بخندید. خنده بهترین داروست. برای هرروزتان یک چک لیست روزانه داشته باشید تا بتوانید خودتان را کنترل کنید. بدانید کارهایتان چطور پیش میرود. این کار باعث میشود تا با خود آشتی باشید. سعی کنید الهام بخش باشید. کاری را انجام دهید که الهام بخشتان باشد. برای اینکه یک الگوی تازه برای زندگیتان داشته باشید بهتر است الهام بخش باشید. آن موقع میتوانید هرروز را یک‌روز تازه بدانید. هرروز را یک روز خاص بدانید. و آنوقت است که میتوانی با خودت آشتی باشی
از تو خواهش میکنم که همین الان ۴ تا انگشت دستت را روی لبانت بگذار و ببوس. بذار روی صورتت و به خودت بگو تو دوست منی. دوست دارم همیشه در کنار تو باشم. بهترینها را در کنار هم بخواهیم. اینجاست که همه چیز تغییر خواهد کرد
من مرتضی محمدی نژاد، همراه و هم گام تو هستم تا تو بیشتر بدرخشی، بیشتر رشد کنی، بیشتر با خودت آشتی باشی. وقتی که با خودت آشتی باشی و خودت را دوست داشته باشی، آنگاه هیچ‌وقت به خودت آسیب نخواهی زد